....

‘’ Söylenecek bir tek sözüm kalmazsa çizerim yüzünü kuşların kanatlarına

Her çırpınışta gökyüzüne dağılır yüzün, hücrelerine varana dek uçuşur.

Kağıtların aklığına aşkın tortusu çöküyor

Parklar, sokaklar, söylenmiş ya da söylenmemiş sözler

Yazdıkça biraz daha unutuyorum seni

Ve her yerde düş tacirleri, şiir seviciler

Bir şeyleri yorumlayıp duruyorlar aptalca

Büyüteçlerle inceliyorlar şu yitik ömrümüzü

Ben aşkın son hasatçısı, son peygamber

Gülünç, soyu tükenmiş bir varlığı oynuyorum boyuna.

…

Görüp göreceği son şey bu şiirdir dünyanın

Çığlığımdan arta kalan bunlar olacak

Aklımın son kırıntılarını da burada harcıyorum

Bundan böyle ibreler hep eskiye vuracak

Yakınmıyorum, yerinmiyorum hiçbir şeyle

Kalırsa odalarda unutulmuş birkaç şiir

Bir yeniyetmenin altını çizeceği dizeler benden

Senin adın nasılsa bir gün hepsini tamamlayacak…’’-a.e.-

Saçlarıma takipsizlik kararı alıyorum çizilmiş aynalarda. Tanıdık göçmenlerin bilinmeyen hikayelerinden aldığım izlere çarparak yürüdüğüm zamanları anımsıyorum. Onaylanmış her bir kanayış gecelerime ortaktır ve yinelenmekten bıkmayan ufkun ince çizgisine eştir.

Kanıyorum,

Kanıyorum…..