&&&&&

Baş ucu kitapları ve bir kitabın içinden çıkan ‘uyandır’ diye not aldıklarım.. Ne diyordu şair ‘gidenler nerde kaldılar özledim gülüşlerini bir kenti güzelleştiren yalnızca onlardı sanki…’

Uyanmak… İçinde  hangi anlamları taşıyordu bu cümle..  Uyandırabilsem uyuyan tüm değerleri… Gri bir şehrin çiçekli mabetlerinde el verdiğim insanlar.. Onlara yüreğimden geçenleri anlatamamanın verdiği burukluk… Duyumsayış ve kırık birkaç kalem.. Buruşturulmuş sayfalardan arta kalan duruşlar hangi oluşumların eseriydi. Anlatamamak.. Hangi gözlüğü taksan da göremediğin, inanamadığın bir tutam kayboluş.. Sığınmak istersin kardeş sığınaklarına ama onlar uzaktadır.. Yüreğin kanar elini uzatamazsın… Yine de gülümsersin, adımlar atarsın, minik ödüller verirsin kendine… Seninle her şeyine tanık olan annenin sıcaklığıyla içtiğin kahvenin yediğin yemeğin tadı ayrıdır. Neleri biriktirirsin bir günbatımında.. Duvarlar tanıktır duyumsayışlarına ve sakladığın gölgelere… Güneş gülümsüyor sayfaların arasından.. Perdeyi kaldırıp penceren göğe doğru uzanan başım ve ellerim.. Kanamayın artık kelimeler, huzur sonsuzluğun işaretidir.