‘ İnsan insanın
Hızırıdır…
Ve bu gece , ömrümün git gelinden bir misal, ışıklı
evliyalar inecek gönlümün yeşil parkına diye yazdım. Parktaki evsizlerin,
garibanların , kalbi kırıkların, incitilmişlerin üstüne inecek diye yazdım.
Kapılar şırak diye açanı gizli duaları ayaklarında taşıyan güvercinler konacak
avuçlarıma diye yazdım. Ben sizi bilmem! Eğer mümkünse , tadilatı bitmişse Arap
Camiinde olacağım. Bildiğim bir Bizans geçidiyle sır gibi karşı limana
çıkacağım. Alnımı yıldızlara vuracağım. Adımı ‘’ Kadir Kıymetbilir ‘’
koyacağım…
‘’ Nasibin varmış . kısmetli adammışsın. Muhabbete nail
olmuşsun. Bir veli himmet etmiş sana. Korumuş seni. Sen kendini berhava etmek
için çok gayret sarf etmişsin mamafih. Çok hoyrat kullanmışsın kendini. Ama içindeki
ilahi yazılım çökmediğinden , sözü, hikmeti duymaya devam etmişsin.
Şükredeceksin ! Hal ve gidişini tekamül ettireceksin diyordu bu konuda. ‘’ –s.
33
‘’ Neyzen, omzuna
vurdu ‘’ bu da geçer ‘’ dedi.
Istırabın sonu yok sanma, bu alemde geçer,
Ömr-i fani gibidir, gün de geçer, dem de geçer
Devr-i şadi de geçer, gussa-i matem de geçer,
Gece gündüz olur an-ı dem adem de geçer…’’ –s.126
‘’… böyle bir aşk iyidi sonuçta. Öyle diyordum. Bir gündüz
düşünün hayali bir sevgilinin sorumluluğunu yüklenmek kafayı kırdığıma alametti
belki ama olsun. Sadece bana özel tertemiz bir ilişkiydi bu. Kendinden
tesettürlüydü.’’ –s.145
‘’ haklı olmak yetmiyordu. Metotlar önemliydi, amelinle çekiliyordun sigaraya…’’-s. 147-
‘’ yüzüne tüküreni öldürdüğün an kaybediyordun . bir Hz. Ali
ahlakı edindiğin anda , savaşta yüzüne
tüküreni öldürmediğin anda kazanıyordun.’’ –s.147
eyvallah:))
YanıtlaSil