13 Aralık 2013 Cuma

...........


Sütten kesilen her bebek vodkanın boğumunda yer bulur kendine. Duvarlardaki her bir hücrede kendine yer bulan ruhum kahkahalarla sarsar kayadan yüzleri. Yüzler parçalanır,yüzler un ufak olur… Acımsı tatlar bırakır dökülen saçların kırılmış kırgınlığında ..

Beyazlaşan saçlar esmer yüz’e bulutlar sunar, biraz dostluk, bir parçada güneş.. Sesin sessizliği çırpınır nehrin en sığ yerinde. Siyahlar içindeki yüz’e en çok siyah yakışır yine. Alacasında günlerin… Hep bir parça yarım kalan cümlelerin hesabı başlar gecenin unutulmuş saatlerinde. Hoyratlığın damarlarına akıttığı dizeleri bir yudumda içer beyaz rüyadan uyanan gözler …


Gözlerimde biriken zehirimsi ’ lere iğneler batırılır ,
 batırıldıkça acıya duyarsızlaşan bedenim  lal olur .. Sonra yine dökülür içindeki yalnızlığına .. Başıboş düşler kurar dokunduğu bir o kadar da uzaklaştığı ile .. Bir yudum vodka tadı gelir, ağzında yuvarladığı kelimeleri konuşamazken ..


Esmer yüz, hücrelerini hapsetti karanlığa .. Yok olmaya yüz tutuyordu.. Elleri ve bakışı rüzgara sunuluyordu.. Sonra  karanlığa, isimsiz hislerinde.. Her dizede onun adını çiziyordu usulca yok ettiğini sandığı yüz’ de yeniden var oluşunu kutladığı gecelerde.. Yine üşüyordu yalnızlığında .. Beklediği , bir gün gelecekti belki.. Dizeleri gülümseyecekti ona, o göremeyecekti.. Her defasında ‘hayır olmadı’ dediği satırlar başka ruhlara yeni dokunuşlar sunuyordu… O, yine bilemeyecekti ..

3 yorum:

  1. kesinlikle çok naif dokunuşlar bırakıyor o dizeler..

    YanıtlaSil
  2. Yine de yaşamaya devam ediyor insan. Kim bilir kaç kez bilmeden bir hayatı değiştirmede rol oynamıştık. İnsana en çok yalnızlık yakışıyor işte. Ne asil duruyor kelimelerdeki ruhun.

    YanıtlaSil
  3. Kanun böyle ne yapacaksın :) Ellerine sağlık,öperim...

    YanıtlaSil

.

Ad

E-posta *

Mesaj *