Bahçe serinlikleri avutur mu bilmem beyaza boyanmış yüzlerimizi. Yerlerden süpürülen izmaritler sinmiştir pürtelaş adımlarımıza. Ayaklarımızda izler bırakır. Yeşilin her bir tonu gözlerimizi doldurur un ufak olmuş satırlarımızda. Özlediğimiz her şeyin yakasını bıraktık artık. Yıllanmış bir ceviz ağacının altından küllenmiş farkındalıklarımızı çıkardık. Bukleli saçlarımız erkenden dalgasını bırakırken kendini yer çekimine doğru , adımlarımız da geri geri gitmeye başladı…

‘’ Çıkıp günlerce yağmurlara duracağım

Aksın üstümden bulutların buğulu türküsü.

Ne bir çatı pervazı ne bir kapı kirişi

Öldürdü bütün duygularımı evlerin uzun sürgünü

Sonsuz karlara duracağım lekesiz rüzgarlara

Ucu dağlara dağlara varan yollara

İşlesin iliklerimize uzakların büyülü çağrısı

Göçmen kuşlar gibi ömürler alıp yolculuklardan

Kanatlarımda ayrılığın ve kavuşmanın ebruli yükü

Dem çekerek derin gün batımları evlere karşı

Camlarda olacak bütün tutsakları kentin

Herkes bir çocuğu boğarak kendi içinde

Her gün biraz daha yerinde

Saksılar, tablolar,yalan ilişkiler

Bastırıp alkol kokuları ve hüzün şarkılarıyla

Ölü bir mutluluğun güne vurmuş tortusunu

Yaşamak üzerine sorular soracaklar

Bir şehrayin gibi geçerken ben başlarının üzerinden

Vermiş bütün renklerimi güneşe ve rüzgara

Yüzüm yaşadıklarımdan ipi kopmuş bir uçutma

Uzun yağmurlar altında ıslana ıslana

Varıp en kırılgan yerlerine konacağım.

Bir masal söylene söylene ocak başlarında

Zamanın küllenen yüreğinde duracağım.’’ - ş . e . -

http://narkoz18.blogspot.com.tr/2014/06/mektup-arkadasmdan.html