maviye iz süren'e..

'' ben ve sen birlikte daha güçlüyüz evlat..''

Gecelerimize renk katan dizeleriyle varlığını daima yanımızda hissetmek istediğimiz , adı kadar ‘ bahar yüreklidir’ benim maviye iz süren ‘im…

Ne ara hazırladığını bilmediğim tiramisu ve çikolatalı pastaları kadar tatlıdır yüreğinden gözlerine yansıyanlar… En çok şiir dolu sohbetleri için soluğu yanında alırım. O, çok sonraları beni beklerken, fırına yeni sürdüğü içine sevgisini katarak hazırladığı pastalarla, sürpriz yaparım ona. Kapıyı heyecanla çalarım ve bir çift ışıl ışıl bakan göz beni karşılar tüm sıcaklığıyla. Vazgeçilmezimiz olan kahveyi hazırlar bir solukta… Başlarız konuşmaya.. Biriktirdiğimiz  tüm yaşanmışlıklarımız dile gelir. Sorgusuz sualsiz dinler. Dinlerken gözlerinden okurum . Sürekli bir şeyler yapabilme arzusunu... Hayatın tüm dar geçitlerinde mavi bir umut olduğunu söyler, 'durma onu yakala' der. En zor zamanlarımda beni bıkmadan dinler.

O, ‘ okuma aşkını’ bana benimseten çok sesliliği ve renkliliği yazılarında usanmadan dile getiren, biraz hüzünlü biraz kırılgandır da. Yüreği bir kelebeğin ki kadar hassastır…

Kırılganlığı tüm dünyaya karşıdır aslında. Sonra bir şekilde mavi umutları serpiştirir bitmeyen gece konuşmalarımızda.

Gittiğimiz konserde eğlenirken, öğrencisiyle karşılaştığımızda ona içten sarılışı ve gözlerinin buğulanmasında gizliydi yüreğinden dökülenler… Öğrencilerini kendi çocuğundan farksız görür, onlarla birlikte maviye iz sürerler… Doyumsuz bir mutluluğun kapısını açarlar…

Yanımda olduğun ve gülümseyen gözlerinle günlerimi aydınlattığın için teşekkürler mavi…