‘’ Bütün varlığımızı sarmıştı keder. Buruk bir tat bırakarak gelip
geçen sözleşmeli kederlerden değildi. Yiyip içtiğimize, konuşup sustuğumuza,
düşünüp taşındığımıza, hatta o kırgınlıkla düşünemeyip taşınamadıklarımıza bile
sızmıştı. Hiç bitmeyecekmiş gibi uzayıp giden günlerde, ağır ağır çöken ilkyaz
akşamlarına doğru, kendimizi her an biraz daha gerilen bir tel gibi
hissediyorduk ya da asır kaç saatse ona göre ayarlanmış, saniye saniye geri
saran bir saatli bomba gibi. ‘’ –s.107-
‘’ Doğal nedenlerle . Ben içki içerim sen antidepresan. Hepimiz bir
şekilde uyuşturmaya çalışıyoruz kendimizi bu dünyada. Yargılamayalım. Lütfen
yargılamayalım.’’ –s.183-
-Emrah Serbes – Deli Duman kitabından-
Lütfen ama
YanıtlaSilEmrah Serbes deli adam...
YanıtlaSilah bir gelemedi imza gününe :)
YanıtlaSil