31 Ekim 2014 Cuma

***


‘’ Bütün varlığımızı sarmıştı keder. Buruk bir tat bırakarak gelip geçen sözleşmeli kederlerden değildi. Yiyip içtiğimize, konuşup sustuğumuza, düşünüp taşındığımıza, hatta o kırgınlıkla düşünemeyip taşınamadıklarımıza bile sızmıştı. Hiç bitmeyecekmiş gibi uzayıp giden günlerde, ağır ağır çöken ilkyaz akşamlarına doğru, kendimizi her an biraz daha gerilen bir tel gibi hissediyorduk ya da asır kaç saatse ona göre ayarlanmış, saniye saniye geri saran bir saatli  bomba gibi. ‘’ –s.107-

‘’ Doğal nedenlerle . Ben içki içerim sen antidepresan. Hepimiz bir şekilde uyuşturmaya çalışıyoruz kendimizi bu dünyada. Yargılamayalım. Lütfen yargılamayalım.’’ –s.183-


-Emrah Serbes – Deli Duman kitabından-

3 yorum:

.

Ad

E-posta *

Mesaj *