Kargıma

'' Dünya acayip bir pislik'tir'' - Nietzsche-

Güzel yürekli dostum, fotoğraftaki kız çocuğunun ne kadar güzel olduğunu anlatıyordu.

-Adı neydi bu güzelin?

- Emek, dedi.

-………

Sustum, sustuk. Uzun bir sessizlik.  Masaya dökülen sararmış yapraklar anlatıyordu kağıda dökülemeyenleri. Demli bir çay, rüzgar ve batmak üzere olan güneş. Zaman geçiyordu, biz geçmek zorunda kalıyorduk.. Günleri not almayı dahi unuttuk. Ama bize yaşatılan en zalim trajikomiklerin miladını zihnimiz biz istemesek de saklıyordu. Karşımıza kim çıksa çoğu zaman ‘hikaye’ ler anlatıyordu. Sürekli bunalımda hiç iyi değilgiller vesaire vesaire. Bize yansıtılan yüzler neden hep karanlık? Yalandan hikayeler bir masadan bir masaya zıplıyordu adeta. Kimi zaman yörüngesinden saparak. Yalandan hikaye anlatmak bulaşıcı bir virüs gibiydi en yakınımızdakilerde dahi örneklerini görmeye başladık. İnsan deneyimlemeleri 1,2,3… Hep iyi niyetliydin be kuzusu herkesi kendin gibi gördün onlarda… diye başlayan sesi kıstık. Görmedik . Duymuyoruz. Ötele. Freud olsa karnı ağrıyana kadar gülerdi.

( Sana anlatırdım ; ama şimdi olmaz.

Annemin ölüm haberini dahi almış olsam şu anda telefonu açamam.

Neler çektiğimi bilmiyorsun.

Anlatamam karışık.

Yanlış zamanlama.

Başım belada bir de seninle uğraşamam

Milyon olay var , anlatırım belki.

Olaylar olaylar……..) Örneklerinde görüldüğü gibi cümlelerle karşılaşıyorsanız , karşılaştıysanız, karşılaşırsanız ; kandırıldınız ya da kandırılacaksınız demiş içses.

Bir insanın düşünce ve değerlerini  malzeme yapıp hikayeler türetmek, o insanı inandırmak-duygusal,düşünsel bağlamda- dünyanın en hain planları içindedir.

Uyduruk hikayelerinizde boğulun emi.