Sait Faik Abasıyanık - Mahalle Kahvesi

‘’ Doğru, yalnız hayalle geçiniyorum; ben yalnız hayal kuruyorum.’’ –s.25-

‘’ En iyisi kibrit sahibi olmak, yolu iyi bilmek, planı çizmeden yola çıkmamak. Ne hakkımız var değil mi herhangi bir adama hakkında, peşin hükümler sahibi kesilmemize.’’ –s.28-

‘’ Sen de galiba bir gün böyle acıyarak baktındı.. Hani bende senden, bir yol sormuştum: Saadet yolunu, hatırlıyor musun?’’ –s.30-

‘’ o gün ne güzel bir gündü! Deniz ne serindi! Ne güler yüzlü idi sandallar, çocuklar, kadınlar! Sanki kimse kimseye bütün gün sövmemişti… Dünya yüzüne bir tek lakırdı, kötü hareket, kötü düşünce o gün için – o günün başı için- insan elinden insan dilinden, insan kafasından çıkmamış gibi bir akşam oldu.’’ –s. 32-

‘’ İçimize böyle, herkesin kendine göre bir Hamlet ‘ i  girdiği zaman, yalanlara pek yakınızdır. Şu dakikada iki çift güzel söze yalan da olsa, inanabiliriz. Demek bu hal insanın çok akıllı olduğu an değil. Aptallık, delilik anıdır da diyemiyorum. Bu an usturanın üzerinde durma anıdır. Bir nevi sırat köprüsü.’’ –s. 68-

‘’ Her çare insanların avuçları içinde, bileklerindedir artık.’’- s. 68-

‘’ Hey zavallı, budala çocukluk! Şimdi sen bile yoksun, sesin o kadar uzaklardan geliyor ki, mezardan çıkıyor bu ses diyecek gibi oluyorum.’’-s.75-

‘’ Muharrem’ in gözünde köprüler bina etmek, güzel şeyler yapmak, balık tutmak, yaşamak , yalnız kendi elleriyle kendi düşünceleri, fantezileriyle bir dünya bina etmek arzusu, bu köprüden okunmaktaydı.’’-s.86-

‘’ Pantolonumun cebine ellerimi soktum. Plajın önünden ıslık çalarak, herkes gibi, mesut bir adam gibi, aynayı kıran ben değilmişim gibi geçtim.’’ –s.22-