Şiirli Gün

‘Ay inceldi ve orman

Bir tortu gibi çöktü dibe

Buğusu yoktu toprağın

Büsbütün balçıktı yeryüzü,

Irmaklar sağırdı ve dağlar  hantal gövdeleriyle

Gittikçe büyüyordu rüzgarın beynindeki ur..’

……

'Dönüşen ve suya dönüşen sorular soruyorsun

Sesin bir çağlayan olup dolduruyor uçurumlarımı

Kötü bir anlatıcıyım oysa ben ve ne zaman

Birisi adres sorsa önce silaha davranıyorum

Kekemeyim en az kasabalı aşklar kadar mahcup

Ve üzgün kentler arıyorum ayrılıklar için

Bir yanlışlığım bu dünyada en az senin kadar

Ve sen kendi küllerini savuruyorsun dağa taşa

Bir daha doğmamak için doğmak diyorsun

Ölümlülerin işi bir de mutlu olanların

Onların hep bir öyküsü olur ve yaşarlar

Bırakıp gidemezler alıştıkları ne varsa

Çocuksun sen her ayrılıkta imlası bozulan

Susan bir çocuktan daha büyük bir tehdit

Ne olabilir, sorumun karşılığını bilmiyor kimse

Kötü bir anlatıcıyım oysa ben ve ne zaman

Bir kaza olsa adı aşk oluyor artık

Aşksa dünyanın çoktan unuttuğu bir tansık

Seni bekliyorum orda, o kirlenen ütopyada

Kirpiklerime düşüyorsun bir çiy damlası olarak

Yumuyorum gözlerimi gözkapaklarımın içindesin

Sonsuz bir uykuya dalıyorum sonra ve sen ...'-Ahmet Telli- 

‘ Beni bir denizin kıyısına bırakın

Bir portakal ağacının yanına ya da

Ne olur, onun dallarına uzanıp kalayım.

Belki yeniden bulurum türkümü

-          o yitirdiğim türkümü

bütün bu sözler benim değil çünkü

beni bir denizin kıyısına bırakın

bir çakıl taşının içine gömün orada

o zaman ölmüşsem bile ağlamayın

deyin:-son türküsü ölümdü…’-s.80- Ahmet Erhan