tekil3

‘’Bazı yıkılışlar, daha parlak kalkışların teşvikçisidir.’’

Shakespeare*

-yalnızdın, yalnızsın, yalnız kalacaksın-  ( etken not )

Işıkları kapatıp bir süre kendinle baş başa kalıp hesaplaşabilmek tüm benliğinle.. Yenik düşen zamanlar minik bir not ile tekrar diriliyor. Sızlayan parmaklar şahittir kangren olmuş kırık döküklere.. Etken ve edilgenliğin arasında gidip geliyor bakışlar.. Güneşe dönüp dileniyor tüm dilekler. Sayıların ifadesizliği konuk oluyor bırakılmış izlere. Geçmişten bir tat gelir boğazında düğümlenir o esnada. ‘ Meryem rujunu sürdü, demek ki gidebiliriz kızlar’ cümlesine giderim perdenin arkasındaki zamandan. Aralanır kapılar, aralanır anılar.. İsimler meydanlara çıkmış bir düş gezgini şimdi.. Nerelerdesiniz şimdi hangi hikayeleri tamamlamak üzere gözlerinizi açıyorsunuz güne? Oysa güzeldik. Uzaktan gelen kutu içindeki sürprizleri görünce beraberce soluklanabildiğimiz, gülümsediğimiz günler… 

Tiyatral bir duruşta yaşanan heyecan ile hocanın verdiği şekerleri yiyebilmek ve sahnede var olabilmekti tüm sancımız. Gösteriye hazırlanırken aldığım mavi çiçeklerin hala duruyor olması ile güne karışan duruşlarım durulaşıyor, öylece kendi halinde izler bırakıyor.. Beraberce söylenen türküler ve kırılan çay bardakları kanatır mı asıl olanı? Duvarda kendine yer bulan cam içindeki mavi mum dile gelir mi geçmişten bugüne? Tarihler düşürdüğümüz sayfalar şimdi paramparça.. Yine de güzeldik isimlerimizin baş harflerinden oluşturduğumuz kelimeler suskunluğun dilini çağrıştırıyor iz düşümlere. Şimdilerde kendine yer bulmaya çalışan yapay canlılığın esiri değildir anılar. Anılar bizi var eder. Ilık bir iklimden getirilen bir tutam bakış yeşil bir tokada yer buluyor kendine, kızıl saçlar figürünü yitirmiş kolyeler taşıyor ..Camların ardındaki gözler bu defa daha net bakıyor. Aynalar kırıldı, yüzler un ufak. Misilleme bir düellodur, kaldırımdaki izler.