Şükür ...

Gerçekten unutulur mu?

Saat dilimleri yetmezken ulaşmam gereken hedef için sabaha karşı canhıraş bitirmeye çalıştığım kitaplarım… Sabırla, metanetle karşılaştığım sıra dışı duyumsayışlara konuk olan odam tanıktır bir de kuş sesleriyle sabahı karşıladığım çalışma masam, tükenmeyen ışığım ve uykuya direnmek için  yudumladığım yoldaşım acı kahvelerim .. Altını çizdiğim satırlar, günlere sığdırmaya çalıştığım yüzlerce sorular, sorular, soruları yenmenin gülümseyişi.. Duvarlar, kitaplarım, pencerem, ışığım, günleri sayarken bana eşlik eden takvimim… Bazen düşünür insan eşyalarla kurulan duygusal bağı, yol arkadaşıdır onlar kadim, eskimeyen ,  çıkarsız, anlayışın zirvesinde olan eşyalar…

Unutmamak için yanı başımda beliren notlarım… Daha iyisini yapabilmek için, daha iyiye doğru adım atabilmek için ördüğüm duvarlar… Duvarları yıktım şimdi.. Aştım var gücümle.. Çıktığım uzun yolculuk öncesinde  otogarda babamın beni uğurlayışı ve buğulu camdan bana bakan dolu gözleriyle yumruğunu sıkışı ‘ bu defa olacak ! ‘ diye sarılışı ve ikimizin de boğazında  düğümlenen kelimeler… O kelimeleri beni bekleyen imtihanda tamamladım baba biliyor musun oradayken gözlerinde beliren bana olan inancındı, belki ilk defa bu kadar derinden inanmıştın bana ve bu kadar görebilmiştin hissetmiştin… Yol boyunca bana eşlik eden güzel yüzlü kız : koltuk numarama bakıp oturduğum andan itibaren bana sevgiyle göz kırpışın, omzunda uyumama izin verişin ve loş ışıkta bile açtığım kitabı görünce beni yatıştırman… Teşekkür ederim sana da Hasret…

Uzak bir kentin alacasına doğru yol alıyordum, sonunda ne olacağını bilmeden ve teslimiyetle… Soluduğum hava ve karşılaştığım ‘ cümleler’  beni yanıltmadı içimde huzur kalbimde annemin dualarını hissederek yeni bir hayatın kapısını aralıyordum oysa.. Farkında olmadan… En güzel haliyle beni bekliyordu rüyamdaki Fırat ‘ ın suyu ve parmak uçlarıma gelen gri renkli balıklar gümüş renginde… Gerçeğe dönüşmesi… Allah ‘ ım sana şükürler olsun emeklerimin karşılığını almanın mutluluğunu yaşıyorum içimde hiçbir soru işareti olmadan. Emeğim, ben ve tevekkülüm…

Şimdi ise odamdan çıkıp annemin yanına geçtiğimde, önceden her çözdüğüm deneme sınavını annem ile analiz edişlerimiz bıkmadan yılmadan okuyuşlarımız beliriyor gözlerimizde… Hafif bir tebessüm ile.. Gözlerimdeki umudu öğrencilerimle daha fazla paylaşma vakti.. Onlara öğreteceğim tek kelime dahi çok önemli biliyorum.. Her geçen gün daha verimli çalışacağıma dair söz veriyorum.. Hiçbir şey yıldırmamalı… Hiçbir şey… Sizleri çok seviyorum sevgili ailem, öğrencilerim ve yüce Allah ‘ ım bana bugünleri yaşattığın için şükürler olsun…