Sizleri çok özleyeceğim papatya kalpli çocuklarım.. Yine de biliyorum ki son gün sizlere yazdığım mektuplarda can bulacak umutlarımız.. Bir ağacın altında dinlenirken gördüğüm güzel yürekli çocuğum; güneşin altında üşenmeden fidanlarımız için geldiğini görmek dünyaya saldığımız umutların göstergesiydi.. İyi ki öğretmeninizim.. Başta 'insan olabilmeyi , insanca yaşamayı ' temel gaye edinen insanlar olabilmek, öğretmek fiilinden yansıyanları kucaklayabilmek güneşe göz kırpabilmek her şeye rağmen...
244.
Yalnız bilgili olmak değil adam olmak;
Vefalı mı değil mi insan, ona bak.
Yücelerin yücesine yükselirsin
Halka verdiğin sözün eri olarak.
246.
Dünya yıldıramazsın beni ne yapsan;
Ölümden de korkmam, er geç ölür insan.
Ölmemek elimizde değil ki bizim:
İyi yaşamamak beni korkutan.
247.
Yerin üstüne baktım, uykuya dalmışlar;
Altına baktım, çürüyüp toprak olmuşlar.
Yokluk ovasında başka ne var ki zaten:
Daha gelmemişler var, gelip gitmişler var.
248.
Bilge, yüce varlığın seyrine dalar;
Gafil ise onda dostluk düşmanlık arar.
Deniz, deniz olduğu için dalgalanır,
Çöpe sor, hep onun içindir dalgalar. -ömer hayyam-
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder