‘Her birinin öyküsünde ayrı bir yaşam dersi bulduğum
kahramanlarım’ diye niteleyen yazar alfabetik sıraya göre hayatında önemli yeri
olan insanları anlatmaya çalışmış.Kimi zaman sitemli kimi zaman buruk bir
şeklide karşımıza çıkıyor. Onlara karşı duyduğu sevgiyi,saygıyı bu kitapta
anlatmaya çalışmış.Belki de bizlerin de unuttuğu isimlerin aslında ne kadar
önemli işler yaptıklarını hatırlatması açısından okunabilir..
‘Sokakta rüzgar esiyor/Ve ben çiçeklerin çiftleşmesini
düşünüyorum/Cılız,kansız saplarıyla goncaları/Ve bu veremli yorgun zamanı../Bir
adam ıslak ağaçların yanından geçiyor/Damarlarının mavi urganı/Ölü yılanlar
gibi boynunun iki yanından/Yukarı süzülmüş.
Üzgün cenazeler/Suskun düşünür cenazeler/Güler yüzlü,güzel
giysili,obur cenazeler/Ve bu dur düdüklerinin sesi/Zamanın dişlisi altında bir
adamın ezilmesi../Gerektiği,gerektiği,gerektiği bir anda/Islak ağaçların
yanından geçen o adam../-f.-
….
‘Şaşırıyoruz kuşların uçuşuna/Rüzgara ve çiçek
kokusuna/Kendimize uzak bir rüzgarız biz/Bir başka alemde/Kendimiz olmadan
eseriz./
Dokunmaz kendi rüzgarımız bize/Elimiz elimize../Bizsiz yağar
yağmur/Kuşlar bizsiz uçar,çiçek bizsiz../Biz,bizsiz./
Şöyle biraz coşup çıldırsak ‘Dur’deriz,’Dur biraz..’/Üstüne
kuş konmayan ağaçlar gibi/Durduğumuz
yerde ölüp gideriz../-d.-
‘Ey iki adımlık yer küre/Senin bütün arka bahçelerini gördüm
ben..’-n.m.-
Ey hayat!Ön bahçelerini de görmeye... demek geldi içimden
YanıtlaSilbu dizelerde kalmak istedim
sevgiyle güzel elsa..
Kendimize uzak bir rüzgarız :\
YanıtlaSilhayır ağlama bitti
YanıtlaSilbu senin seçimindi
seni anladı kalbim
ya bu şarkı çok tatlı sana gelsinnnn
nice photos!
YanıtlaSilwww.3fstreet.blogspot.com