Yası tutulan zamanların mürekkebi damlıyor yalandan vurgun
yedirilen çoğullara..
Bir acı kendini yeniliyor hırçın bir kuşun kanadında ..
Ve işte gizemin bozulduğu, perdelerin paramparça edildiği
meçhul vaktin serzenişleri sararken ruhları bir bir.. İşte şimdi bir çocuk
kanıyor ..
Öğrenmeye çalıştığım
dilde adını yazdıkça harflerim daha da eğreti duruyor .. Harflerim sinsice
gülümsüyorlar ve yazım daha da anlaşılmaz hale geliyor ..
Adının geçtiği her sayfa, her yazı gül kokar diyordu oysa
yeni doğan çocuklar .. Doğdukça kaybolan, kayboldukça dirilen..
Kelimelerin boğumlandığı sayfalar tıkanır, geceye
çözümsüzlük zinciri kurarlar ..
Susarlar ‘sen ‘diye,
sustukça sen’leşen bir ruhun akıbetine doğru ‘ yok olurlar ‘…
yağmur hakkında bütün bildiklerimi arıyorum, bulamıyorum
YanıtlaSilduvarlarda kör musluklar…
işte tam da böyle başlar serüvenlerimiz..
YanıtlaSilkelimelerin boğumlanmasıyla nefessiz kalmaya başlayan insan, senli manzaralı bir uçurumdan gökyüzünü izlerken anlamsızlaştıklarını fark ediyorlardı. Onları sadece sen anlardın. Bunu bilen kelimeler de senli manzaralı uçurumdan sana doğru koşmaya başladı... sen'leşen bir ruha doğru yok oldular...
YanıtlaSilya ben anlamıyorum kı sız hangı dunyadasınız baharcım da sen de benı benden alıyorsunuz..nasıl anlamlı her okudugunda farklı bır bakıs ıcerıyor..pesss :)
YanıtlaSilBir çocuk kanamasın :(... Evet bu cümleye takılı kaldım. Öperim seni.
YanıtlaSil