28 Ağustos 2014 Perşembe

bizden kalanlar..




Sımsıcak kahveler eşliğinde bir araya geldiğimiz şiir yürekli dostlarımla yaptığımız en iyi şeylerden biridir beraber birkaç dize yazmak.. Bir dize o yazar bir dize ben yazarım teşekkürler yoldaşlarım.. 

maviye iz süren ve benden yansıyanlar...

Gecenin gölgesinde yürüyorum
Sabahtan kalma hüzünleri toplayan çocukların sesini duyarım inceden..
Bir yanda yaşamın beyazı öte yanda ölümün hıçkırıklarına abanırım.
Geçmişin tüm kalemlerini kırıp attım.
Geleceğin keşfedilmemiş kadifemsi yüzünden yeni gözler alırım…


Rec ve Ben’ den yansıyan dizeler..

Leonardo’ nun Fotoğrafı

Kahverengi parıltıları susturmaya çalışırken beliren karanlıktır Tanrı.
Kırılmış tırnakları yiyen bir kız çocuğuna dönüşür en dipsiz zamanlarda.
Göklerdeki babamız lekesiyle belirir tırnak yiyen oğlanlardan ve pembeleşir asası kayıp oratoryolar.
İçi daralan esmer yüze içimden haykırırım antik bir kentin tozlu odalarından.
Günün rengi hakidir yine.
Doğaya uyum sağlarken içindeki kırıklıkları onaramazsın.
Putlaşır nevresimler adı konulmaz bunaltıcı esmerliğin, korkma tenine bulaşan barış heykelini kimse yıkamaz.
Kapatılan kahve fincanlarına gömdüm yok edilen tüm barış heykellerini.
Yitirilmiş haritalar her geçen gün sonsuzluğa doğru itiliyordu.
Örtülüyordu turkuaz emellerine göğe doğru adım atıyordu boşluğun diğer adı kara bir delik oluyordu.


8 yorum:

  1. ah ne kıymetli ve özel anlardır onlar..
    iyi ki varsın canım...

    YanıtlaSil
  2. Elsa sen hep mısralara ışığını dök ve ben her defasında yeni bir hediye almış gibi sevineyim olur mu...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. ne kadar da içtensin..
      çok teşekkür ederim :)

      Sil
  3. yaa maşallah size çok bi seviyorum ikinizideeee

    YanıtlaSil
  4. ohhh ne güzel yazın böyle güzel mısralar.... yalnız Leonardo’ nun Fotoğrafı'na hayran kaldım...

    YanıtlaSil

.

Ad

E-posta *

Mesaj *