Kadın Önderleşmesinde Rosa Luxemburg

‘’ Anlattıklarımın, öğrencilerin notlarına ne kadar solgun ve dümdüz yansıdığını ve yeni edindikleri bilgileri ne denli duygusuzca kullanmayı düşündüklerini gördüğümde kendimi çok kötü hissettim..’’- s.65.-

‘’ Konuşma! Danışma! Görüşme! Eyleme geç! ‘’ –s.74-

‘’ Temel mesele insan olma. Bu ise kararlı, dürüst ve neşeli olmak demek, evet, herkese ve her şeye rağmen neşeli olmak , çünkü sızlanmak zayıfların işidir.’’ –s.36-

‘’ Südende’ de bitki tutkusu beni esir aldı ve toplamaya, preslemeye ve incelemeye başladım. Dört ay boyunca kırlarda dolaşmaktan veya keşif gezilerinden eve getirdiklerimi düzenlemekten başka hiçbir şey yapmadım. Ciddi bir şahsiyetten - talihsizlik bu ya - her zaman mantıklı bir şey yapması beklenir; oysa benim hep, beni esir alan şeylere ihtiyacım var. ‘ Rosa’ nın bu duyguları, onun elini uzattığı her işle kurduğu ilişkiyi göstermektedir. Onun hayata tutkuyla sarılması, çalışma tarzındaki disiplin ve özeni, yaptığı her işte gösterdiği başarının sırrıdır.’’ –s.44-

‘’ Sekizden önce uyanıyor, salona geçiyor, gazetelerle mektuplarımı alıyor, sonra da nevresimin altına girip en önemli şeyleri gözden geçiriyorum. Ardından soğuk suyla masaj yapıyorum(her gün düzenli olarak) giyiniyor, balkonda oturarak ekmek ve tereyağıyla birlikte bir bardak sıcak süt içiyorum(her gün süt ve ekmeğimi getiriyorlar). Üstüme başıma özellikle dikkat ederek giyiniyor, Tiergarten’ de her gün hava nasıl olursa olsun bir saatlik yürüyüşe çıkıyorum. Eve döndükten sonra üstümü değiştiriyor, notlarımı ya da mektuplarımı kaleme alıyorum. .. Geceleri çalışmayı çok seviyorum. Lambama kırmızı bir abajur yaptım, masamda balkon açık durumda oturuyorum. Kitaplar, pembe loşlukta canlı görünüyorlar ve bahçeden gelen bütün taze havayı içime çekiyorum.’’ –s.39-

‘’ Şimdi artık her şey geride kaldı. Severek  ve zevkle çalışıyorum ve hayatımı daha fazla disiplin , dürüstlük ve saflıkla doldurmaya kararlıyım. Bu hayat görüşü içinde seninle birlikte , seninle olan ilişkimde olgunlaştı ve bu sözcükler sana ait. Artık bir kuş kadar özgürsün.’’ –s. 111-