dakika..

Bir kadının kapının çalmasını bekleyişindeydi dolu dizgin yaşayışlarımız. Saksıda kuruduğunu sandığımız çiçekler canlanıyor birden... Geceyi bekleyenler, serzenişlerini yok ettiler. Bir doğa yürüyüşünden esinleniyor kalemim. Yalnızlıklardır, kelime oyunlarında saklananlar. Elleri cebinde ‘yok oluş’ kelimeleri sırlayan bir bedenin dizginsiz sesindeyiz şimdi. Ses yankılanıyor. Yankılandıkça anlamsızlaşıyor...