Yalnızdın yalnızsın yalnız kalacaksın.
Çözünürlüğü yok olan hislerim,
ucu kırılmış kalemleri onarır. Güne hangi söylemin parmak izleri ulaşır? Bir
iz, bir duraksayış… Eğreti duran
misillemeleri aldı koyu renkli gözler.
Ağırlığa yoğunlaştıkça hafifliğin teğet geçiyor benden. Kendini tüketmiş
açık kapılar kapatıyor yüzünü görünmez zaman dilimlerinde. Yeryüzünün tüm
katmanları geceye bilindik dizeler sunar. Başlayış sanılan her şey aslında bir
bitişin gölgesini taşır içinde. Ömrümün dur ihtarına uymayan sabote edilmiş
salınımlar dizginliyor geceleri. Geceler, güne bakışların son demlerinde soyut
resimler çizer. Alt edilmiş karanlıklar
boğumlanır gizlenmiş perdelerde.
Ağaçların esrarengiz konuşmalarını dinlerken nefesimde kırılır özdeyişlerim. Savrulan
küller histerik duruşların yazgısıdır. Küller, zamana yenik düşmeyendir.
Kuğular uçAcak göl ölecek
YanıtlaSilYağmur hüzün mü elsa
küller hep geleceğin rengini gizler aslında..
YanıtlaSil"Başlayış sanılan her şey aslında bir bitişin gölgesini taşır içinde"
YanıtlaSilBazen de bitti sanılırken her şey yeniden başlar.
Kurulan kaç cümle bir romana eş değer kim bilir...
YanıtlaSilİnsan yalnızlığı bulan bir mahluktur sonuçta, kaybetmeyi marifet sanan..
Yalnızdım yalnızım yalnız kalacağım...