26 Eylül 2015 Cumartesi

kül

Yalnızdın yalnızsın yalnız kalacaksın.

Çözünürlüğü yok olan hislerim, ucu kırılmış kalemleri onarır. Güne hangi söylemin parmak izleri ulaşır? Bir iz, bir duraksayış…  Eğreti duran misillemeleri aldı koyu renkli gözler.  Ağırlığa yoğunlaştıkça hafifliğin teğet geçiyor benden. Kendini tüketmiş açık kapılar kapatıyor yüzünü görünmez zaman dilimlerinde. Yeryüzünün tüm katmanları geceye bilindik dizeler sunar. Başlayış sanılan her şey aslında bir bitişin gölgesini taşır içinde. Ömrümün dur ihtarına uymayan sabote edilmiş salınımlar dizginliyor geceleri. Geceler, güne bakışların son demlerinde soyut resimler çizer.  Alt edilmiş karanlıklar boğumlanır gizlenmiş perdelerde.  Ağaçların esrarengiz konuşmalarını dinlerken  nefesimde kırılır özdeyişlerim. Savrulan küller histerik duruşların yazgısıdır. Küller, zamana yenik düşmeyendir.


4 yorum:

  1. Kuğular uçAcak göl ölecek
    Yağmur hüzün mü elsa

    YanıtlaSil
  2. küller hep geleceğin rengini gizler aslında..

    YanıtlaSil
  3. "Başlayış sanılan her şey aslında bir bitişin gölgesini taşır içinde"
    Bazen de bitti sanılırken her şey yeniden başlar.

    YanıtlaSil
  4. Kurulan kaç cümle bir romana eş değer kim bilir...
    İnsan yalnızlığı bulan bir mahluktur sonuçta, kaybetmeyi marifet sanan..
    Yalnızdım yalnızım yalnız kalacağım...

    YanıtlaSil

.

Ad

E-posta *

Mesaj *