Edip Cansever - Gelmiş Bulundum

EYLÜLÜN SESİYLE

‘’Her şey o kadar dokunaklı ki
Eylülsem, istemeden kırılıyorsam bazen
Dağınık, renksiz bir mozayık gibiysem
Üstelik yalnızsam bir de -telefonda kuş sesleri-
Aynalardan duvarlara bir üzünç akıntısı
Bu dünyada çekingen olmak çok iyi bir şeydir baylar.

Sonra bir kır kahvesi kendini okurken
Masaları toplanmış, bardakları toplanmış
Tam kendini okurken
Derim ki bir semti iyi tanımak kadar
İyi tanımalI dünyayı
Açın radyolarınızı: eylülün sesi
Bu dünyada can sıkıntısının bir başka anlamı var baylar.

Elmalar silik silik kırmızı artık -olsun-
Gözlerimiz tozlanmış, kirli
Gizlisi yok, bu dünyada böyle sıkılmak iyi
Sıkılmak iyi baylar
Biz hazır tuttukça böyle
İçi yangından alev alev
Dışı buz tutmuş kalplerimizi…’’

‘… biliyordur tam göğsünün altında yaşar gibi

biliyordur ki bir eylemdir yerine göre susmak..’-s47-

‘ ölüler ki bir gün gömülür içimizdeki ölüler, dışımızdaki ölüler

insan yaşıyorken özgürdür.

İnsan

          yaşıyorken

                               özgürdür.’ –s.65-

‘ doğasın, bir sen beklersin beni, bilirİm

Sesimi, düşlerimi, kırık parmaklarımı

Var başka neyimse onları artık.

Doğasın sen, doğasın, yarat beni yeniden

Ey yalnızlığımı kuşatan yalnızlık.’-s.77