İsmindeki asalet duvarını aşıyorum bir kaplumbağanın
sırtında ilerlerken… Bilinmez bir köy yolunda, sararmış tüm bitkiler duyuyor fısıldayışları.
Toprak kokusu çekiyor beni, tüm damarlarımda hissediyorum bunu. Kavrayışların,
demire çeviriyor tüm taşları. Varsın gece gelmiş olsun kapıma. Sonbaharı
ağırlarken duruşlarımın bitmeyen direnişinde gülümsemeyi unutmuyorum. Tüm
yüzlere karşılık ifadesizliği tercih ediyorum şimdi. Uzaktaki gürültülerin
bittiği yerde başlıyor iç çekişler..
tan kızıllığıdır bu
YanıtlaSilbağışlar gününü geceye
-ki karanlığın çarmıhına gerili yıldızlardan biride umuttur
çok iyiydi :)
YanıtlaSilHem de baya iyi...
YanıtlaSil