5 Kasım 2015 Perşembe

heceleme

İnce tüller yer bulur kendine belirli belirsiz çizgilerde. Soyut bir söylem rüzgarı çağırır saatin tiktaklarında. Bir duruşun en manidar hamlesi kuruyan boyalara eşlik eder. Gün, zamanla buluşmaya hazırlanır. Kanıksanan, gözlerdir. Biraz da hırçınlığın akıbetinin öyküsünü kurarlar. Güneş seslenir doğaya bilindik heceleriyle. Doğa yeniden var eder kendini. Çiçekler kapılarda bekler sonu getirilemeyen adım seslerinde. Unutuluş ve geri getiriliş meydan okur tüm kavramlara. Üşümeye başlayan bir karalama belirir defterlerde. Zihnin mahzenleri simgeler diyarına uzanır ki hangi güneş sarmalar yalnızlıkları… Azaltılmış istekler ve rengi değişen gülümseyişler parmaklarını yüzeye çıkarır. Esmer yüreği koruma altına alınmıştır sesi boğumlanan yüzün. Bir kayanın üzerindedir hikayeleri, elleri göğe doğru uzanırken…

3 yorum:

  1. "Doğa yeniden var eder kendini..." Keşke her yenilgide insan da yeniden umutla, çabayla kendini toparlasa, yeniden yoluna devam edebilse...

    YanıtlaSil
  2. Elma dersem çık armut dersem çıkma

    Elmaaaa

    YanıtlaSil
  3. hangi güneş sarmalar yalnızlıkları...

    YanıtlaSil

.

Ad

E-posta *

Mesaj *