turuncu

Kalem tutan eller soğuk havaya direnir. Harfler bir araya gelmek için bekler kapalı kapılarda. Açılmayan çekmecelerde bir avuç cam kırıkları bekler. Belirli çizgilerden günebakan suskunluklar eklenir perdesi solmuş odalarda. Gitarın teli, mumun ışığı aşiyandır görülenlere. Söylemi ile duruşu farklılıklar geçididir yüreklerin gizlenmiş durakları. Yapısında umudu barındırır eller. Bir fincan keyifte sesler bütünleşir.  Portakal ağacının altındaki toprağa umutla bakıyor şimdi hüznün gözleri. Karanfil kokulu sohbetleri anımsayanlar bilindik duyuşları getirir. Turuncu topraklarda bir düş gezgini, çocukların hayalinde göz kırpar. Sabahı  bekleyenler bir tutam saç ile merhaba der koyu renkli dalgalara. Lacivert taşıdığı anlam ile gelir. Ağaçlara dokunmak ister bakışlar. Nefeslerde birikir hayaller. Her nefes,  kalemlerin yazmaya başladığı yerlere konuk olur. Eskimeyen yalnızca melodilerdir günün bilindik saniyelerinde. Yazdıkça silinen mürekkep eşlik ediyor koyulaşan ahenkli kanayışlara…