kapanmayan çizgilerden...

‘’-Günahlarımın ağırlığına dayanamıyorum Olric.

Neden beni uyarmadın?

-Buna hakkım yoktu efendimiz.

Öyle güzel görünüyordunuz ki.

Size kapılmamaya imkan yoktu.

Çevrenizdeki bütün sahtelikleri öyle güzel aydınlatıyordunuz ki.

Bir daha göremeyecekler sizin gibi bir devi efendimiz.

-Onların küçük yaşantılarının içinde ben de küçülmedim mi Olric?

Ucuzluk bana da bulaşmadı mı?

-Hayır, efendimiz. Öyle içten yaşadınız ki. Bu kısa süren aydınlıktan yararlanamayacaklar ne yazık ki. Acıtmayan karanlıklarına dönecekler. Onların hissetmedikleri acılarını da siz içinizde taşıyacaksınız. Güzel bir rüyadan uyanmanın tatlı şaşkınlığını yaşayacaklar bir süre. Sonra unutacaklar. Unuttukları için unutulacaklardır. Kendi güzelliklerini de –eğer bir güzellikleri varsa- unutacaklardır. Yalnız sizin içinizde yaşayacaklardır: bunu bilmedikleri içinde ,yaşadıklarını da bilmeyeceklerdir. Alışkanlıktan başka bir şey bilmedikleri için , sizin de yokluğunuza alışacaklardır.

-Anlıyorum Olric. Neden daha önce söylemedin bana ?

-O zaman yaşayamazdınız. Siz her şeyi yaşamalısınız efendimiz. Bütün güzellikleri görmelisiniz. İçinde en küçük güzellik olan bir şeyi bile tanımalısınız. ‘’-s.350-tutunamayanlar,oğuz atay